'The Anna Karenina Fix' ທີ່ດີເລີດຂອງ Viv Groskop

"ຄິດວ່າຂ້ອຍອາດຈະຕາຍໂດຍບໍ່ໄດ້ອ່ານມັນ." ນັ້ນຄືຄຳເວົ້າຂອງ ວິນລຽມ ແອັຟ ບັກລີ ຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່. ລາວໄດ້ອ້າງເຖິງ Moby Dick. ໂດຍໄດ້ອ່ານມັນຫຼັງຈາກທີ່ລາວມີອາຍຸ 50 ປີ, ຄວາມຮັກຂອງ Buckley ຂອງນະວະນິຍາຍເຮັດໃຫ້ລາວປະຫລາດໃຈກັບຄວາມເປັນໄປໄດ້ທີ່ແທ້ຈິງທີ່ລາວອາດຈະບໍ່ເຄີຍໄດ້ຮັບມັນ.

quip ຂອງ Buckley ມາສູ່ໃຈເລື້ອຍໆກັບ Leo Tolstoy's ສົງຄາມແລະສັນຕິພາບ ເທິງສຸດຂອງໃຈ. ເພື່ອຈະແຈ້ງ, ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍອ່ານມັນ. ແຕ່ຂ້ອຍຕ້ອງການ. ບໍ່ດີ. ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍບໍ່ປະສົບຜົນສໍາເລັດແມ່ນຄວາມຍາວຂອງນະວະນິຍາຍໂດຍພິຈາລະນາຄວາມປາຖະຫນາຂອງຂ້ອຍທີ່ຈະຮັກສາຈັງຫວະການອ່ານທີ່ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງນິຍາຍຂອງຂ້ອຍ, ບວກກັບຂ້ອຍໄດ້ຍິນວ່າມັນເປັນເລື່ອງທີ່ຍາກຫຼາຍທີ່ຈະຕິດຕາມ, ມີຫຼາຍຮ້ອຍຊື່ທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ແຕ່ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວ, ຄວາມຢ້ານກົວຂອງຄວາມລົ້ມເຫລວແມ່ນອຸປະສັກທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດຕໍ່ການອ່ານນະວະນິຍາຍ. ຈະເປັນແນວໃດຖ້າຂ້ອຍບໍ່ສາມາດສໍາເລັດ?

ຄວາມປາຖະຫນາທີ່ຈະເອີ້ນຄວາມກ້າຫານທີ່ຈະໂດດອອກຈາກຄໍາສຸພາສິດ ສົງຄາມແລະສັນຕິພາບ cliff ເປັນຜູ້ຂັບຂີ່ໃຫຍ່ຂອງການຊື້ປື້ມ 2018 ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງ Viv Groskop ຂອງຂ້ອຍ ການແກ້ໄຂ Anna Karenina: ບົດຮຽນຊີວິດຈາກວັນນະຄະດີລັດເຊຍ. ໃນຖານະເປັນສັນຍານຫົວຂໍ້, Groskop ໄດ້ອ່ານຫຼາຍກວ່າຫນຶ່ງ Novell Tolstoy, ພ້ອມກັບນັກຂຽນລັດເຊຍອື່ນໆນັບບໍ່ຖ້ວນ. ນີ້​ແມ່ນ​ປຶ້ມ​ທີ່​ດີ​ເລີດ​ທີ່​ນາງ​ຕີ​ພິມ​ກ່ອນ​ປີ 2020 ທີ່​ດີ​ເລີດ​ເຊັ່ນ​ດຽວ​ກັນ​ Au Revoir, Tristesse: ບົດຮຽນໃນຄວາມສຸກຈາກວັນນະຄະດີຝຣັ່ງ. ຄໍາອະທິບາຍຂອງ Groskop ກ່ຽວກັບນະວະນິຍາຍ, ພ້ອມກັບການສະຫມັກຂອງນາງກັບຊີວິດຂອງນາງແລະຜູ້ອ່ານຂອງນາງ, ເຮັດໃຫ້ຜູ້ອ່ານຫນັງສືຂອງນາງຢາກອ່ານທຸກໆຄັ້ງ. ປື້ມຫຼາຍດັ່ງນັ້ນ, ໃຊ້ເວລາຫນ້ອຍມັນເບິ່ງຄືວ່າ.

ການໂຄສະນາ

ສິ່ງທີ່ຕະຫລົກແມ່ນວ່າຕໍ່ Groskop, ມັນເບິ່ງຄືວ່າ Tolstoy ຕົນເອງຕ້ອງການໃຫ້ຂ້ອຍແລະຄົນອື່ນອ່ານ ສົງຄາມແລະສັນຕິພາບ (ແຕ່ບໍ່ແມ່ນ Anna Karenina, ມັນປະກົດວ່າ ... ) ຍ້ອນສິ່ງທີ່ນັກແປລາວຄົນຫນຶ່ງເອີ້ນວ່າຈຸດປະສົງລວມຂອງລາວສໍາລັບພວກເຮົາ "ພະຍາຍາມ, ໂດຍຜ່ານຄວາມພະຍາຍາມທີ່ບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ສໍາລັບການປັບປຸງຕົນເອງ." ນັ້ນແມ່ນວິທີທີ່ຂ້ອຍຮັບຮູ້ວັນນະຄະດີລັດເຊຍໂດຍທົ່ວໄປ. ບໍ່ເຄີຍອ່ານ, ແຕ່ໄດ້ຍິນວ່າມັນດີ, ຄວາມປາຖະຫນາທີ່ຈະອ່ານມັນແມ່ນຮາກຖານໃນການປັບປຸງຕົນເອງ, ໃນການສົນທະນາກ່ຽວກັບບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ເຫັນວ່າດີທີ່ສຸດແລະຍັງເປັນສິ່ງທ້າທາຍທີ່ສຸດ.

ຫນ້າສົນໃຈກ່ຽວກັບສິ່ງທັງຫມົດນີ້ແມ່ນວ່າຫນຶ່ງໃນຈຸດປະສົງທີ່ສໍາຄັນຂອງ Groskop ແມ່ນເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນປັດໃຈການຂົ່ມຂູ່ທີ່ມີຜູ້ອ່ານເຊັ່ນຂ້ອຍຊອກຫາຢູ່ໃນຄົນອັບເດດ: defeated ໃນຈໍານວນຂອງນະວະນິຍາຍພາສາລັດເຊຍທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ອ່ານຢູ່ໃນຕູ້ຫນັງສື. Groskop ຫມັ້ນໃຈວ່າ "ວັນນະຄະດີລັດເຊຍແມ່ນສາມາດເຂົ້າເຖິງໄດ້ສໍາລັບພວກເຮົາທຸກຄົນ," ແລະວ່າມັນບໍ່ແມ່ນສໍາລັບ "ສັງຄົມລັບຂອງຄົນພິເສດ." ດີກວ່າ, ວັນນະຄະດີຈະຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາເຂົ້າໃຈຕົວເຮົາເອງດີຂຶ້ນໂດຍການ “ສ່ອງແສງເຖິງຊ່ວງເວລາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດຂອງຊີວິດ.” ການ​ຊ່ວຍ​ເຫຼືອ​ຕົນ​ເອງ​ນອກ​ເຫນືອ​ໄປ​ຈາກ​ການ​ປັບ​ປຸງ​ຕົນ​ເອງ​. ຂ້ອຍຈະເອົາມັນ. ມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການຊໍ້າຊາກ, ປື້ມຂອງ Groskop ບໍ່ມີຫຍັງເຮັດໃຫ້ຄວາມປາຖະຫນາຂອງຄົນເຮົາທີ່ຈະຮູ້ຫນັງສືກ່ຽວກັບພາສາລັດເຊຍ. ມັນພຽງແຕ່ເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມຂົ້ນ, ແຕ່ເມື່ອຂ້ອຍພິມຂ້ອຍຍັງບໍ່ໄດ້ຂຽນນະວະນິຍາຍພາສາລັດເຊຍເທື່ອ, ບວກກັບບັນຊີລາຍຊື່ຂອງຂ້ອຍແມ່ນຊີວະປະຫວັດຫຍໍ້ຂອງ Henry Ford.

Groskop ແມ່ນຢູ່ທາງຫນ້າວ່າປື້ມຂອງນາງ "ບໍ່ແມ່ນທິດສະດີທາງວິຊາການກ່ຽວກັບວັນນະຄະດີລັດເຊຍ," ແລະ "ມັນຄວນຈະເປັນຄໍາສຸດທ້າຍໃນການຕີຄວາມຫມາຍວັນນະຄະດີລັດເຊຍ." ເຊິ່ງແມ່ນດີສໍາລັບຜູ້ອ່ານນີ້. ອີກເທື່ອ ໜຶ່ງ, ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ອ່ານມັນ.

ການໂຄສະນາ

ຈາກບ່ອນນັ້ນ, ບໍ່ມີໃຜອ່ານປື້ມດຽວກັນ. ຫນ້າສົນໃຈຍ້ອນວ່າຄໍາຄິດຄໍາເຫັນຂອງ Groskop ແມ່ນກ່ຽວກັບຄວາມຫລາກຫລາຍຂອງຄລາສສິກລັດເຊຍ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ່ານຫນັງສືທັງຫມົດໂດຍຜ່ານທັດສະນະເສດຖະກິດກ່ອນແລະສໍາຄັນ. ໃນກໍລະນີນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບເຫັນປະສົບການລັດເຊຍຂອງຕົນເອງຂອງ Groskop ທີ່ຫນ້າສົນໃຈຫຼາຍທີ່ສຸດ, ແລະອາດຈະອ້າງເຖິງພວກມັນໃນເວລາດົນນານໃນຄໍລໍາເສດຖະກິດຂອງຂ້ອຍເອງ. ຂ້ອຍຈະເລີ່ມຕົ້ນຢູ່ທີ່ນັ້ນ.

ເພື່ອເລີ່ມຕົ້ນ, ບໍ່ມີ Groskops ຫຼາຍໃນປະເທດອັງກິດ. Groskops ທີ່ມີຢູ່ແລ້ວແມ່ນຍາດພີ່ນ້ອງຂອງ Viv Groskop, ມັນຈະເບິ່ງຄືວ່າ. ຄວາມຈິງນີ້ມີຄວາມຄິດຂອງນາງໃນຂະນະທີ່ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນວ່ານາງບໍ່ແມ່ນຊາວອັງກິດ, ຫຼືໄອແລນ. ໂກສຄັອບ ຮູ້ສຶກວ່າ ພາສາລັດເຊຍ, ຮູ້ສຶກວ່ານາງມີ "ຈິດວິນຍານຂອງລັດເຊຍ," ແລະໃນທີ່ສຸດກໍອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນເປັນເວລາສອງອັນຍາວນານໃນຖານະເປັນນັກຮຽນແລະຄູອາຈານ. ເຊິ່ງເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງການດຶງດູດເສດຖະກິດ. ນາງໄດ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນໃນຕົ້ນຊຸມປີ 1990, ແລະໃນຂະນະທີ່ນາງຮູ້ສຶກເປັນພາສາລັດເຊຍອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, ຫມູ່ເພື່ອນຂອງນາງໃນລັດເຊຍຮູ້ສຶກບາງສິ່ງບາງຢ່າງອື່ນ. ໃນຄໍາເວົ້າຂອງນາງ, "ສໍາລັບບາງຄົນ, ຂ້ອຍອາດຈະເປັນແຫຼ່ງເງິນຫຼືການປິ່ນປົວຫຼື - ສິ່ງທີ່ທຸກຄົນຕ້ອງການ - jeans, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ Levi's." ອັນນີ້ເປັນເລື່ອງຕະຫລົກວ່າ PJ O'Rourke ຊັກຊວນຊ້າໆໄດ້ເວົ້າຢ່າງເປັນປົກກະຕິວ່າສິ່ງທີ່ສິ້ນສຸດສົງຄາມເຢັນແມ່ນ jeans ສີຟ້າ Bulgarian. Groskop ອາດຈະຮູ້ສຶກວ່າ O'Rourke ມີຈຸດ. ຊາວລັດເຊຍທີ່ນາງພົບແມ່ນທຸກຍາກຫຼາຍ, ແລະປາຖະຫນາຫຼາຍທີ່ຈະເອົາມືຂອງເຂົາເຈົ້າ, ໃນບັນດາສິ່ງອື່ນໆ, ສີຟ້າ-jean ອຸດົມສົມບູນຂອງຕາເວັນຕົກ. ພວກ​ເຮົາ​ບໍ່​ມີ​ຄວາມ​ຄິດ​ວ່າ​ພວກ​ເຮົາ​ມີ​ມັນ​ດີ​ປານ​ໃດ​ແລະ​ມີ​ມັນ​ກ່ຽວ​ຂ້ອງ​ກັບ​ລັດ​ເຊຍ​. ແລະແນ່ນອນບໍ່ພຽງແຕ່ jeans ໄດ້.

ຊີວິດແມ່ນໂຫດຮ້າຍຫຼາຍຢູ່ທີ່ນັ້ນໃນຊຸມປີ 1990. ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແມ່ນແລ່ນລົງ. Groskop ຂຽນກ່ຽວກັບຫໍພັກທີ່ນາງອາໄສຢູ່ບ່ອນທີ່ "ແມງໄມ້ແລະ plaster ໂຊວຽດປະສົມກັນ, ແລະຮ່າງການ whistled ຜ່ານຮອຍແຕກ."

ການໂຄສະນາ

ຈະເປັນແນວໃດກ່ຽວກັບອາຫານ? Groskop ຈື່ວ່າ "ຖ້າທ່ານເປີດຕູ້ເຢັນຂອງໃຜຜູ້ຫນຶ່ງ, ມັນຈະເປົ່າເກືອບຫມົດ." ສິ່ງນີ້ເຮັດໃຫ້ຄິດເຖິງ Robin Williams Moscow on the Hudson ຍ່າງຜ່ານຮ້ານຂາຍເຄື່ອງແຫ້ງໃນນະຄອນນິວຢອກ, ເຫັນທາງເລືອກທີ່ບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດໃນການສະເຫນີ, ພຽງແຕ່ເຮັດໃຫ້ລັກສະນະຂອງລາວອ່ອນເພຍ. ໃນກໍລະນີຂອງ Groskop, ການໄປຢ້ຽມຢາມເຮືອນຫຼັງຈາກເວລາດົນນານໃນລັດເຊຍເຮັດໃຫ້ນາງຮ້ອງໄຫ້. ຕູ້ເຢັນຂອງຄອບຄົວຂອງນາງເຕັມແລ້ວ.

ໃນເວລາທີ່ Groskop ກໍາລັງເປັນພະຍາດທ້ອງບິດ, ຫມູ່ເພື່ອນລັດເຊຍທີ່ເປັນພະຍາບານຍັງຢືນຢັນວ່ານາງ "ກືນເມັດສີດໍາ." ຊອງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຖ່ານ. ມັນປະກົດວ່າຖ່ານແມ່ນ "ຢາແກ້ໄຂໃນຍຸກກາງສໍາລັບການຮ້ອງທຸກກ່ຽວກັບກະເພາະອາຫານ." ຊີວິດໃນຊຸມປີ 1990 ລັດເຊຍມີຄຸນນະພາບໃນຍຸກກາງ. ມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການໄດ້ຮັບທາງດ້ານການເມືອງ, ຫຼືຢ່າງຫນ້ອຍທາງດ້ານເສດຖະກິດ, ຄອມມິວນິດແມ່ນໂຫດຮ້າຍຫຼາຍ. ດັ່ງ ນັ້ນ ແມ່ນ ຜົນ ກະ ທົບ ຂອງ ຕົນ.

​ໃນ​ແງ່​ຂອງ​ມັນ​ເປັນ​ຕາ​ຢ້ານ​ພຽງ​ໃດ, MI6, CIA, ​ແລະ ​ເບິ່ງ​ຄື​ວ່າ​ອົງການ​ສືບ​ລັບ​ຂອງ​ຕາ​ເວັນ​ຕົກ​ອື່ນໆ​ບໍ່​ຮູ້​ຈັກ? ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າປະເທດທີ່ມີຕູ້ເຢັນເປົ່າບໍ່ມີເຫດຜົນທາງດ້ານເສດຖະກິດ, ແລະໂດຍອີງໃສ່ນັ້ນ, ບໍ່ມີໄພຂົ່ມຂູ່? ສົງຄາມມີລາຄາແພງ, ແຕ່ໂຊວຽດບໍ່ມີເສດຖະກິດທີ່ຈະຈ່າຍສໍາລັບສົງຄາມ. ສະຖາບັນ Cato ຜູ້ຮ່ວມກໍ່ຕັ້ງ Ed Crane ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງ ໃນລະຫວ່າງການຢ້ຽມຢາມ 1981, ແຕ່ CIA ຍັງຄົງຢູ່ກັບຄວາມເຊື່ອທີ່ມືດມົວທີ່ຫນ້າຕົກໃຈຕະຫຼອດສົງຄາມເຢັນວ່າເສດຖະກິດຂອງໂຊວຽດບໍ່ແມ່ນຫນ້ອຍກວ່າສະຫະລັດ. ຄວາມ​ບໍ່​ສາມາດ​ຂອງ​ອົງການ​ທີ່​ປິດ​ຕົວ​ເອງ​ໃຫ້​ຢູ່​ໃນ​ຄວາມ​ລຶກລັບ​ແມ່ນ​ໜ້າ​ຢ້ານ​ກົວ.

ການໂຄສະນາ

ທັງ​ຫມົດ​ທີ່​ນໍາ​ໄປ​ສູ່​ການ​ຫນຶ່ງ​ຄໍາ​ຄິດ​ເຫັນ​ທາງ​ດ້ານ​ການ​ເມືອງ​, ຫຼື​ຄໍາ​ຖາມ​. ດັ່ງທີ່ໄດ້ກ່າວມາກ່ອນຫນ້ານີ້, Groskop ຈັດພີມມາຫນັງສືເຫຼັ້ມນີ້ໃນປີ 2018. ປີໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງພຽງແຕ່ເນື່ອງຈາກວ່າໃນການສົນທະນາຂອງນາງ Nikolai Gogol ຂອງ. ວິນຍານທີ່ຕາຍແລ້ວ, ນາງມັກຈະຫມາຍເຖິງ Gogol ເປັນນັກຂຽນ "ລັດເຊຍ", ແລະຍັງເປັນ "ຫນ້າຮັກທີ່ສຸດຂອງນັກຂຽນລັດເຊຍ." ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງ, Gogol ແມ່ນມາຈາກ Ukraine. Groskop ຍັງໄດ້ຕິດຕາມຄວາມໂລແມນຕິກທີ່ບໍ່ພໍໃຈກັບ "ຂອງຂວັນຂອງພຣະເຈົ້າ, ພຣະບຸດຂອງຂອງຂວັນຂອງພຣະເຈົ້າ" (ອ່ານຫນັງສື!) ໃນ Odessa, ເມືອງລັດເຊຍແຄມທະເລເຊິ່ງເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງ Ukraine. ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ພົບ​ເຫັນ​ຕົນ​ເອງ​ສົງ​ໃສ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ທັງ​ຫມົດ​ນີ້​. ການຂະຫຍາຍຕົວຂຶ້ນ, Ukraine ແມ່ນສະເຫມີລັດເຊຍສໍາລັບຂ້າພະເຈົ້າ, ຫຼືສະຫະພາບໂຊວຽດ. Odessa ກໍ່ຄືກັນ. Gogol ໄດ້ຖືກເຫັນສະເຫມີເປັນນັກຂຽນພາສາລັດເຊຍ, ແລະ Groskop ອີກເທື່ອຫນຶ່ງຫມາຍເຖິງລາວເຊັ່ນນັ້ນ. ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍສົງໄສວ່າຊີວິດໃນຢູເຄລນຈະແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍປານໃດຖ້າສະຫະລັດໄດ້ອອກຈາກຄວາມຂັດແຍ້ງທີ່ເບິ່ງຄືວ່າມີເລືອດຫຼາຍແລະມີຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຫຼາຍ (ສໍາລັບທັງ Ukraine ແລະລັດເຊຍ) ໃນມື້ນັ້ນ. ບໍ່ຕ້ອງສົງໃສວ່າ Vladimir Putin ເປັນຄົນທີ່ບໍ່ດີ, ແຕ່ບໍ່ມີຫຼັກຖານໃດໆວ່າສະມາຊິກຂອງກຸ່ມການເມືອງຂອງອູແກຣນເປັນເທວະດາ. ສົມມຸດວ່າບໍ່ມີການສະໜັບສະໜຸນທາງທະຫານ ຫຼືການເງິນຈາກສະຫະລັດ, ມັນຍາກທີ່ຈະບໍ່ຈິນຕະນາການວ່າ ຢູເຄຣນຕົກຕໍ່າລົງຢ່າງໄວວາ, ເຖິງວ່າມີຈຳນວນຫຼາຍຮ້ອຍພັນຄົນໄດ້ເສຍຊິວິດ ແລະເສຍຊີວິດທັງສອງຝ່າຍ, ບໍ່ໄດ້ກ່າວເຖິງຄວາມເສຍຫາຍຫຼາຍຮ້ອຍຕື້. ຊາວຢູເຄຣນດີກວ່າທີ່ຈະມີເງິນທຶນ, ອາວຸດ, ແລະຄວາມສະຫລາດທາງດ້ານການທະຫານຂອງອາເມລິກາເພື່ອຂັດຂວາງທ່ານ Putin? ໂລກປອດໄພກວ່າບໍ? Groskop ແມ່ນຂອບໃຈຫຼາຍ ບໍ່ ທາງດ້ານການເມືອງຢູ່ໃນປຶ້ມທີ່ຫນ້າປະທັບໃຈນີ້, ແຕ່ຂ້ອຍໄດ້ພົບເຫັນແລະພົບວ່າຕົນເອງສົງໄສວ່ານາງຄິດແນວໃດ.

ກັບໄປຫາສິ່ງທີ່ຫນ້າສົນໃຈ, Groskop ສັງເກດວ່າ Anna Karenina ບໍ່ໄດ້ປາກົດຢູ່ໃນ Anna Karenina ຈົນຮອດບົດທີ 18! ບົດຮຽນຈາກ Tolstoy ຄລາສສິກແມ່ນວ່າ "ພວກເຮົາຕ້ອງຮູ້ວ່າພວກເຮົາເປັນໃຜເພື່ອດໍາລົງຊີວິດທີ່ແທ້ຈິງ." ຈາກນີ້ພວກເຮົາສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າມັນສໍາຜັດກັບ Groskop ດ້ວຍຄວາມເຊື່ອຂອງນາງແນວໃດ, ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງຂອງນາງຫຼາຍ ຄວາມປາຖະຫນາ ເປັນພາສາລັດເຊຍ.

ລັດເຊຍແມ່ນຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃຫຍ່ໃນໂຊກຊະຕາ. “ເປັນຫຍັງ? ເຈົ້າຖາມວ່າເປັນຫຍັງ? ບໍ່​ມີ​ເຫດ​ຜົນ. ມັນເປັນຊະຕາກໍາ.” ສໍາລັບຊາວລັດເຊຍ, ສິ່ງຕ່າງໆພຽງແຕ່ເກີດຂຶ້ນຫຼືຫມາຍຄວາມວ່າຈະເກີດຂຶ້ນ. ບາງທີນີ້ແມ່ນວິທີທີ່ຈະເຂົ້າໃຈກັບຄວາມຂີ້ຮ້າຍທັງຫມົດ? Groskop ບັນທຶກໃນການສົນທະນາຂອງນາງກ່ຽວກັບ Boris Pasternak ທ່ານ ໝໍ Zhivago ຊະຕາກໍາແລະຈຸດຫມາຍປາຍທາງເຮັດໃຫ້ມັນເປັນໄປໄດ້ແລະສະດວກ "ສໍາລັບທ່ານຫມໍທີ່ດີ" ທີ່ຈະ "ໂກງເມຍຂອງລາວ" ໂດຍຜ່ານ "ຄວາມບັງເອີນ preposterous" ທີ່ Lara ຈະຢູ່ໃນເມືອງດຽວກັນກັບທ່ານຫມໍທີ່ຫ່າງຈາກ Moscow ຫຼາຍກວ່າ 700 ກິໂລແມັດ. ໂຊກຊະຕາ, ມັນເບິ່ງຄືວ່າ.

ການໂຄສະນາ

Ivan Turgenev ຂອງ ເດືອນໜຶ່ງໃນປະເທດ ສອນໃຫ້ຜູ້ອ່ານຮູ້ວິທີອົດທົນກັບຄວາມໂຫດຮ້າຍທີ່ຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໄດ້ຂອງຊີວິດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ສົມຫວັງ. ໃນກໍລະນີຂອງ Groskop, ຄວາມຮັກຂອງນາງສໍາລັບ Bodgan Bogdanovich (ຂອງປະທານຂອງພຣະເຈົ້າ, ພຣະບຸດຂອງຂອງຂວັນຂອງພຣະເຈົ້າ) ແມ່ນຕົວຢ່າງໃນຊີວິດຈິງຂອງນາງທີ່ບໍ່ໄດ້ກັບຄືນມາ. ຂ່າວດີຢູ່ທີ່ນີ້ສໍາລັບຜູ້ອ່ານແມ່ນວ່າບົດຮຽນກ່ຽວກັບຄວາມເຈັບປວດກໍ່ເຮັດໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຶກ. ດັ່ງທີ່ Groskop ວາງໄວ້, "ໃນຂະນະທີ່ຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ສົມຫວັງເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເຈັບປວດໃນທາງທິດສະດີ, ມັນຍັງຊ່ວຍເຈົ້າຈາກຄວາມເຈັບປວດ." ແທ້ຈິງແລ້ວ. ຄິດ​ວ່າ​ຄວາມ​ຮັກ​ເປັນ​ພາກ​ສ່ວນ​ທີ່​ມ່ວນ​ຊື່ນ, ແຕ່​ວ່າ​ຈະ​ເປັນ​ແນວ​ໃດ​ທີ່​ສຸດ​ຂອງ​ມັນ? ການຮູ້ພຽງແຕ່ຂ້າງ passionate ແມ່ນແນ່ນອນວ່າຈະໄດ້ຮັບການປົກປ້ອງຈາກຫຼາຍຂອງຄວາມເຈັບປວດໃນທີ່ສຸດ. ຍັງມີບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ໂຕ້ຖຽງວ່າເປັນ #2. ບາງທີອາດເວົ້າໄດ້ວ່າຜູ້ແພ້ແມ່ນຜູ້ຊະນະພຽງແຕ່ຍ້ອນວ່າຜູ້ແພ້ບໍ່ເຄີຍເຕີບໂຕ. ຜູ້ສູນເສຍອາດຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຊົງຈໍາທີ່ຮັກແພງສະເຫມີ, ຫຼືອາດຈະເປັນຄວາມຊົງຈໍາຂອງ "ຖ້າເປັນແນວໃດ?" ສິ່ງມະຫັດ. ສະຖານທີ່ຈະເປັນແນວໃດ. Lionel Shriver ມົວປື້ມຂອງ Groskop, ແລະໃນການອ່ານກ່ຽວກັບຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ສົມຫວັງ, ຂ້ອຍພົບວ່າຕົນເອງຄິດເຖິງຄວາມດີເລີດຂອງ Shriver. ໂລກຫຼັງວັນເກີດ. ໃນເລື່ອງຂະຫນານ, ຜູ້ສູນເສຍແມ່ນຜູ້ຊະນະ.

ຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ມີຄວາມຈິງແມ່ນຫຍັງ? ມັນເບິ່ງຄືວ່າຄູ່ນີ້ດີກັບຂ້າງເທິງ. ສໍາລັບບົດຮຽນຊີວິດນີ້, Groskop ມີລັກສະນະຂອງ Alexander Pushkin Eugene Onegin. Onegin ຮູ້ຫຼັງຈາກທີ່ມັນຊ້າເກີນໄປທີ່ແມ່ຍິງລາວໃນເບື້ອງຕົ້ນຮູ້ສຶກວ່າໂງ່ແມ່ນຜູ້ທີ່ສົມບູນແບບສໍາລັບລາວ. ດັ່ງທີ່ Groskop ເວົ້າວ່າ, "ພວກເຮົາເປັນຄົນໂງ່ແລະພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າສິ່ງທີ່ດີສໍາລັບພວກເຮົາຈົນກ່ວາມັນສາຍເກີນໄປ." ອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, genius ຂອງມາໃນທີສອງ, ເປັນ #2, ຫຼືແມ່ນ, ໄດ້ loser. ບາງຄັ້ງຜູ້ທີ່ຖືກປະຕິເສດສາມາດອອກມາເປັນຜູ້ຊະນະ, ຫຼືຄົນທີ່ຮັກ, ຫຼືຄວາມປາຖະຫນາ, ແລະນັ້ນແມ່ນຍ້ອນວ່າພວກເຮົາມະນຸດເປັນຄົນໂງ່.

ຫນ້າສົນໃຈທີ່ສຸດຂອງທັງຫມົດ, ຫຼືຄວາມບັນເທີງທີ່ສຸດ, ແມ່ນການສົນທະນາຂອງ Groskop ກ່ຽວກັບ Fyodor Dostoevsky ຂອງ. ການລົງໂທດແລະການລົງໂທດ. Groskop ອະທິບາຍຂໍ້ຄວາມຂອງລາວຢ່າງຕະຫຼົກຜ່ານນັກສະແດງລະຄອນທີ່ນາງໄດ້ສໍາພາດຜູ້ທີ່, ໃນຂະນະທີ່ແຕ່ງຕົວເປັນຕົວຕະຫລົກຍ້ອນວ່າລາວຫຼີ້ນຕົວລະຄອນໃນ circus, ອ້າງວ່າລາວບໍ່ແມ່ນຕົວລະຄອນຂອງນາງ. ລາວມີຫຼາຍຫຼາຍ. ດີເກີນໄປ! ແລະໃນກໍລະນີຂອງ Dostoevsky, ກໍ່ຄືກັນ. Groskop ຂຽນວ່າ "Dostoevsky ທັງຫມົດແມ່ນກ່ຽວກັບຄົນທີ່ດໍາລົງຊີວິດເປັນຄົນຕະຫລົກແຕ່ຍັງຫມັ້ນໃຈວ່າພວກເຂົາບໍ່ແມ່ນຕົວຕະຫລົກ." ເປັນຄົນມ່ວນແທ້ໆທີ່ລາວຈະເວົ້ານຳ.

ການໂຄສະນາ

ໃນເວລາດຽວກັນ, ມັນເປັນການມ່ວນຊື່ນທີ່ຈະຈິນຕະນາການ Dostoevsky ສົນທະນາກັບ Solzhenitsyn ໂດຍໃຫ້ຄໍາສັ່ງຂອງລາວບໍ່ໃຫ້ "ຫຼອກລວງວ່າເຈົ້າເປັນໃຜ." ເວົ້າງ່າຍກວ່າເຮັດ, ຄົນນຶ່ງສົມມຸດວ່າ. ມັນເບິ່ງຄືວ່າພວກເຮົາທັງຫມົດກໍາລັງປະດິດຢ່າງຫນ້ອຍບາງສິ່ງບາງຢ່າງ, ຫຼືຢ່າງຫນ້ອຍປ່ອຍໃຫ້ຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງບາງສ່ວນດໍາລົງຊີວິດ. ເປັນເລື່ອງຕະຫລົກແນວໃດໃນຄວາມຮັບຮູ້ຂອງ Dostoevsky ກ່ຽວກັບພວກເຮົາເປັນຄົນຕະຫລົກໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ.

ໂດຍສະເພາະ Solzhenitsyn ບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມຄິດເຫັນກ່ຽວກັບ Perestroika ຍ້ອນວ່າມັນຖືກເປີດເຜີຍ. Groskop ອ້າງເຖິງລາວໂດຍກ່າວວ່າ "ສິ່ງຕ່າງໆໄດ້ເຄື່ອນຍ້າຍຢ່າງໄວວາທີ່ຄວາມຄິດເຫັນໃດໆຈະລ້າສະໄຫມໃນໄວໆນີ້." ລາວ​ມີ​ຄວາມ​ອົດ​ກັ້ນ​ອັນ​ໃດ. ຊາວອາເມລິກາທີ່ບໍ່ດີຕ້ອງການສະເຫນີຄວາມຄິດເຫັນຂອງເຂົາເຈົ້າກ່ຽວກັບທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ, ແຕ່ Solzhenitsyn ມີຄວາມງຽບສະຫງົບ. ດ້ວຍເຫດຜົນດີ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເອົາຄໍາອະທິບາຍກ່ຽວກັບຄວາມງຽບສະຫງົບຂອງລາວເປັນຄໍາຄິດເຫັນທີ່ເປີດເຜີຍຫຼາຍກ່ຽວກັບຕະຫຼາດຂອງຕົນເອງ. ຫຼືຢ່າງຫນ້ອຍໃນອະນາຄົດ. ມັນສະເຫມີ, ສະເຫມີ, ສະເຫມີ opaque. ຫຼາຍດັ່ງນັ້ນມັນເຮັດໃຫ້ທ່ານສົງໄສວ່າເປັນຫຍັງອັນທີ່ເອີ້ນວ່າຜູ້ຊ່ຽວຊານຖືກຖາມເລື້ອຍໆກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ຢູ່ຂ້າງຫນ້າ. ນັກຂ່າວຮູ້ບໍວ່າບໍ່ຮູ້? ອ່ານ Solzhenitsyn ເພື່ອຮູ້!

ການເຄື່ອນໄຫວຫຼາຍທີ່ສຸດຂອງບົດທັງຫມົດແມ່ນຫນຶ່ງກ່ຽວກັບນັກກະວີລັດເຊຍ Anna Akhmatova. ຈາກເລື່ອງຂອງນາງແລະເລື່ອງຂອງ Mikhail Bulgakov ໃນບົດຕໍ່ມາ, ຜູ້ອ່ານໄດ້ຖືກນໍາສະເຫນີເຖິງຄວາມເປັນຈິງທີ່ຫນ້າເສົ້າໃຈຂອງການຂຽນ "ສໍາລັບ drawer" ໃນຊ່ວງເວລາໂສກເສົ້າຂອງລັດເຊຍ. ໃນກໍລະນີຂອງ Bulgakov, ການເສຍສະລະແບບຄລາສສິກຂອງລາວກ່ຽວກັບໂຊວຽດລັດເຊຍ, ອາຈານແລະ Margarita, ໄດ້ຖືກຈັດພີມມາດົນນານຫຼັງຈາກທີ່ລາວເສຍຊີວິດ. ຈິນຕະນາການຄວາມໂສກເສົ້າຂອງສິ່ງນັ້ນ. ຜູ້ຂຽນໂຕ້ຖຽງວ່າຂຽນສໍາລັບຕົນເອງຫຼາຍທີ່ສຸດ, ແຕ່ພວກເຂົາແນ່ນອນຕ້ອງການທີ່ຈະເປັນ ເຫັນ. ຈິນຕະນາການວ່າຂຽນສິ່ງທີ່ດີ, ແຕ່ຕ້ອງຕາຍກ່ອນທີ່ມັນຈະຖືກພິມອອກດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວວ່າຖ້າມັນເຫັນແສງສະຫວ່າງຂອງມື້ໃນເວລາທີ່ທ່ານມີຊີວິດຢູ່, ເຈົ້າຈະຖືກຂ້າຕາຍ.

ການໂຄສະນາ

ເຖິງແມ່ນວ່າຄວາມໂສກເສົ້າຫຼາຍກັບສິ່ງທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງຢູ່ໃນໃຈ, ມັນເບິ່ງຄືວ່ານັກຂຽນລັດເຊຍຫຼາຍຄົນທີ່ມີພອນສະຫວັນອັນໃຫຍ່ຫຼວງພຽງແຕ່ເລືອກທີ່ຈະບໍ່ຂຽນທັງຫມົດ. ບາງທີເຂົາເຈົ້າມີຄອບຄົວທີ່ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງການອາໄສຢູ່, ຫຼືບາງທີເຂົາເຈົ້າພຽງແຕ່ຢ້ານສິ່ງທີ່ຈະເຮັດກັບເຂົາເຈົ້າຖ້າເຂົາເຈົ້າຂຽນສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຫຼືອາດຈະເຈັບປວດຫຼາຍກວ່າການຂຽນສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຫຼືສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກ, ແມ່ນການຂຽນຕົວະເພື່ອຫນີຄວາມຕາຍທັງຫມົດບໍ? ບໍ່ວ່າຄໍາຕອບ, ຫຼືຄໍາຕອບໃດກໍ່ຕາມ, Groskop ຂຽນຢ່າງເສົ້າສະຫລົດໃຈວ່າ "ບໍ່ມີບ່ອນເກັບມ້ຽນອັນໃຫຍ່ຫຼວງຂອງວັນນະຄະດີທີ່ປະເສີດທີ່ລັບໆທີ່ຖືກປ່ອຍອອກມານັບຕັ້ງແຕ່ສະຫະພາບໂຊວຽດໄດ້ລົ້ມລົງ." ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ຄົນເຮົາຄາດເດົາວ່າຄົນທີ່ມີພອນສະຫວັນບາງສ່ວນບໍ່ໄດ້ໃຊ້ຄວາມສາມາດຂອງເຂົາເຈົ້າຍ້ອນຄວາມຢ້ານກົວຂອງ "ການເຄາະປະຕູໂດຍ KGB." ຂີ້ຮ້າຍປານໃດ.

ມັນທັງຫມົດມີຄວາມສໍາພັນດີກັບນັກກະວີທີ່ໄດ້ກ່າວມາຂ້າງເທິງ, Akhmatova. Groskop ລາຍງານວ່າ "ນາງບໍ່ສາມາດຂຽນສິ່ງໃດລົງໄດ້ເພາະວ່າເຮືອນຂອງນາງໄດ້ຖືກຄົ້ນຫາຢ່າງເປັນປົກກະຕິໂດຍ KGB." ບ່ອນທີ່ມັນຫນ້າສົນໃຈແລະໂສກເສົ້າໃນເວລາດຽວກັນແມ່ນວ່າອີງຕາມ Groskop, Akhmatova ໄດ້ຮັກສາບົດກະວີຂອງນາງຢູ່ໃນ "ເງື່ອນໄຂກ່ອນ Gutenberg." ພວກມັນເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງປະຫວັດສາດປາກເປົ່າ, ບໍ່ໄດ້ຂຽນລົງ, ພຽງແຕ່ຈື່, ໃນຮູບແບບບົດກະວີຖືກ 'ຂຽນ' (ຄືຄວາມມຸ່ງຫມັ້ນໃນຄວາມຊົງຈໍາ) ສໍາລັບປີກ່ອນການພິມໄດ້ຖືກປະດິດສ້າງ. ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ປອດໄພທີ່ຈະເຮັດ, ໂດຍສະເພາະຍ້ອນວ່າ "Stalin ມີຄວາມສົນໃຈໂດຍສະເພາະ" Akhmatova. ນັກກະວີຄົນ ໜຶ່ງ ໃນນາມຂອງນາງ Osip Mandelstam ໄດ້ສັງເກດເຫັນກ່ຽວກັບບົດກະວີໃນສະຫະພາບໂຊວຽດວ່າ "ບໍ່ມີບ່ອນໃດບ່ອນໃດທີ່ຜູ້ຄົນຖືກຂ້າຕາຍອີກ." ໂສກເສົ້າ. ເສຍ​ໃຈ​ຫລາຍ.

ທັງຫມົດທີ່ນໍາພວກເຮົາໄປ ສົງຄາມແລະສັນຕິພາບ. Groskop ກໍາລັງໃຫ້ກໍາລັງໃຈໃນເວລາທີ່ນາງຂຽນວ່າ "ການອ່ານມັນເປັນວຽກຂອງຕະຫຼອດຊີວິດ," ແຕ່ຄວາມທໍ້ຖອຍໃຈເມື່ອນາງກ່າວຕື່ມວ່າ "ຫຼາຍກ່ຽວກັບການອ່ານມັນແມ່ນກ່ຽວກັບການອ່ານມັນຄືນໃຫມ່." ບ່ອນໃດທີ່ຈະຊອກຫາເວລາ? ໃນຄວາມຍຸດຕິທໍາກັບພາກສ່ວນການອ່ານຄືນໃຫມ່, ຈຸດຂອງນາງເບິ່ງຄືວ່າເປັນປະສົບການຊີວິດທີ່ມີອາຍຸ, ແລະມັນເປັນປະສົບການຊີວິດທີ່ເພີ່ມຄວາມກ່ຽວຂ້ອງຂອງນະວະນິຍາຍ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຜູ້ອ່ານນີ້ຍັງຖືກຂົ່ມຂູ່. ຈາກຄໍາອະທິບາຍຂອງ Groskop ດຽວຂອງເລື່ອງ, ມັນຟັງຍາວຫຼາຍ. ແລະນາງຈະແຈ້ງວ່າຫຼາຍບໍ່ມີຄວາມຫມາຍ, ພາກສ່ວນຂອງມັນ drag. Ok, ແຕ່ຖ້າມັນລາກຈະເຮັດແນວໃດ? ເວລາຈະບອກ.

ການໂຄສະນາ

ໃນຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າພິມສໍາເນົາ hardcover ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ (ດີກວ່າສໍາລັບບັນທຶກ) ຂອງ ສົງຄາມແລະສັນຕິພາບ ນັ່ງຍັງບໍ່ໄດ້ອ່ານ, ເຍາະເຍີ້ຍຂ້ອຍ. ສໍາລັບໃນປັດຈຸບັນ, ການເບິ່ງທີ່ປະເສີດຂອງ Groskop ໃນວັນນະຄະດີລັດເຊຍຈະພຽງພໍ, ແຕ່ມັນມີຄວາມຮູ້ສຶກຄືກັບການໂກງ. ແນ່ນອນ, ເພາະວ່າບໍ່ມີໃຜອ່ານປື້ມດຽວກັນ, ສົງຄາມແລະສັນຕິພາບ ຕ້ອງໄດ້ຮັບການອ່ານ. ມັນຕ້ອງເປັນ. ແລະເພື່ອສິນເຊື່ອຂອງ Viv Groskop, ມື້ທີ່ຂ້ອຍເລີ່ມອ່ານມັນໃກ້ຊິດກວ່າເກົ່າຍ້ອນການມີສ່ວນຮ່ວມຫລາຍທີ່ສຸດຂອງນາງ.