'ໂລກລະຫວ່າງ' ແລະ 'ບັນຊີ Bosnia' ຜູ້ຂຽນ Kenan Trebinčević

Kenan Trebinčevićເປັນເດັກນ້ອຍອາຍຸສິບເອັດປີທີ່ມີຄວາມສຸກທີ່ຮັກສິລະປະການຕໍ່ສູ້. ຈາກນັ້ນ, ໃນປີ 1992, ຄູຝຶກຄາຣາເຕຂອງລາວໄດ້ຂົ່ມຂູ່ເດັກຊາຍ ແລະຄອບຄົວຂອງລາວດ້ວຍປືນ AK-47, ໂດຍຮ້ອງວ່າ: “ເຈົ້າມີເວລາໜຶ່ງຊົ່ວໂມງທີ່ຈະອອກໄປ ຫຼືຖືກຂ້າ!” ອາຊະຍາກໍາພຽງແຕ່ຂອງເຂົາເຈົ້າ? ພວກເຂົາເປັນຊາວມຸດສະລິມທີ່ອາໄສຢູ່ໃນອະດີດຂອງຢູໂກສະລາເວຍ. ພໍ່ ແລະນ້ອງຊາຍຂອງ Trebinčević ຖືກສົ່ງໄປທີ່ສູນກັກຂັງ. ຄູ​ສອນ​ທີ່​ມັກ​ຂອງ​ເດັກ​ຊາຍ, ຊາວ​ເຊີບ​ຊາວ​ຄຣິດ​ສະ​ຕຽນ, ຊີ້​ປືນ​ໃສ່​ຫົວ​ຂອງ​ລາວ. ຄົນ​ທີ່​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຮູ້​ຈັກ​ແລະ​ຮັກ​ໄດ້​ຖືກ​ຂ້າ​ຕາຍ​ໃນ​ລະ​ຫວ່າງ​ການ​ຂ້າ​ລ້າງ​ເຜົ່າ​ພັນ.

ຄອບຄົວຂອງ Trebinčević ສາມາດຫລົບຫນີໄດ້, ໃນທີ່ສຸດກໍຕັ້ງຖິ່ນຖານເປັນຊາວອົບພະຍົບຢູ່ໃນສະຫະລັດ. ລາວແບ່ງປັນເລື່ອງຮາວທີ່ໂຫດຮ້າຍກ່ຽວກັບການລອດຊີວິດຂອງຂະບວນການຊໍາລະລ້າງຊົນເຜົ່າຕໍ່ຊາວມຸດສະລິມໃນລະຫວ່າງສົງຄາມ Balkan ໃນບົດບັນທຶກທີ່ມີອໍານາດ. ບັນຊີລາຍຊື່ Bosnia (Penguin 2014). ປື້ມ​ຫລ້າ​ສຸດ​ຂອງ​ພຣະ​ອົງ​, ໂລກລະຫວ່າງ (Houghton Mifflin Harcourt 2021), ບັນທຶກການເນລະເທດຂອງຄອບຄົວໄປສະຫະລັດເມື່ອລາວອາຍຸ 12 ປີ.

ໃນການສໍາພາດນີ້, Trebinčevićເວົ້າກ່ຽວກັບການເດີນທາງຂອງລາວໃນການເປັນນັກຂຽນ, ແບ່ງປັນຄໍາແນະນໍາຂອງລາວສໍາລັບເດັກນ້ອຍຊາວອົບພະຍົບໃນມື້ນີ້, ແລະອະທິບາຍວິທີການປະເຊີນຫນ້າກັບອະດີດຂອງລາວ, ລາວຄົ້ນພົບອະນາຄົດຂອງລາວ.

ທ່ານ​ມີ​ປະຕິກິລິຍາ​ແນວ​ໃດ​ຕໍ່​ສົງຄາມ​ຢູ​ເຄຣນ ທີ່​ອົງການ​ສະຫະ​ປະຊາ​ຊາດ​ເອີ້ນ​ວ່າ​ວິ​ກິດ​ການ​ອົບ​ພະຍົບທີ່​ເຕີບ​ໂຕ​ໄວ​ທີ່​ສຸດ​ນັບ​ແຕ່​ສົງຄາມ​ໂລກ​ຄັ້ງ​ທີ XNUMX?

ຂ້າພະ​ເຈົ້າຮູ້ສຶກ​ຄຽດ​ແຄ້ນ​ຫລາຍ, ​ໂດຍ​ສະ​ເພາະ​ແມ່ນ​ພວກ Serbs ທີ່​ກະທຳ​ການ​ຂ້າ​ລ້າງ​ເຜົ່າ​ພັນ​ຕໍ່​ພວກ​ເຮົາ ​ແມ່ນ​ຢູ່​ຂ້າງ​ຊາວຣັດ​ເຊຍ. ມັນເອົາຄືນຄວາມຊົງຈໍາທີ່ຫນ້າຢ້ານກ່ຽວກັບການຍົກຍ້າຍຂອງຂ້ອຍ. ຂ້າພະ​ເຈົ້າ​ຮູ້ສຶກ​ສະບາຍ​ໃຈ​ທີ່​ຫລາຍ​ປະ​ເທດ​ຕໍ່ຕ້ານ​ການ​ຮຸກ​ຮານຣັດ​ເຊຍ​ຂອງ​ປະ​ເທດ​ທີ່​ມີ​ອະທິປະ​ໄຕ. ​ແຕ່​ຂ້າພະ​ເຈົ້າ​ປາດ​ຖະໜາ​ວ່າ ພວກ​ເຮົາ​ຈະ​ໄດ້​ຮັບ​ອະນຸຍາດ​ໃຫ້​ປ້ອງ​ກັນ​ຕົວ​ເອງ ​ແລະ ມີ​ເຖິງ​ແມ່ນ​ໜຶ່ງ​ສ່ວນ​ຮ້ອຍ​ຂອງ​ການ​ຊ່ວຍ​ເຫຼືອ​ທີ່​ຊາວ​ຢູ​ແກຼນ​ໄດ້​ຮັບ. ຂ້າພະເຈົ້າຢ້ານວ່າໂລກປົກປ້ອງຊາວຄຣິດສະຕຽນຫຼາຍກ່ວາຊາວມຸດສະລິມ.

ໃນ​ລະ​ຫວ່າງ​ການ​ປ່ອຍ​ ບັນຊີລາຍຊື່ Bosnia ແລະ ໂລກ​ລະ​ຫວ່າງ​, ທ່ານໄດ້ແຕ່ງງານກັບແມ່ຍິງ Bosnian. ເຈົ້າພົບແນວໃດ?

ຫຼັງຈາກ ໄດ້ Bosnia ບັນ​ຊີ​ລາຍ​ຊື່ ໄດ້ຖືກຈັດພີມມາ, Mirela ອ່ານຫນັງສືໃນ Sarajevo — ບ່ອນທີ່ນາງມາຈາກ — ແລະສົ່ງຂໍ້ຄວາມຂ້າພະເຈົ້າກ່ຽວກັບເຟສບຸກຂໍຂອບໃຈຂ້າພະເຈົ້າສໍາລັບການບອກເລື່ອງຂອງປະຊາຊົນຂອງພວກເຮົາ. ຈາກໂປຣໄຟລ໌ຂອງນາງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນວ່ານາງມີຄວາມສະຫງ່າງາມ, ອາຍຸຂອງຂ້ອຍແລະສາສະຫນາຂອງຂ້ອຍແລະໂຊກດີທີ່ບໍ່ມີການກ່າວເຖິງຜົວ. ການມີຄວາມສໍາພັນທາງໄກ 4,400 ກິໂລແມັດ ເບິ່ງຄືວ່າແພງເກີນໄປ, ສັບສົນ, ແລະບ້າແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດເອົານາງອອກຈາກໃຈໄດ້. ຫຼັງຈາກທີ່ຕິດຕໍ່ກັນ, ໃນທີ່ສຸດພວກເຮົາໄດ້ຕັດສິນໃຈທີ່ຈະພົບກັນໃນ Munich. ສອງເດືອນຕໍ່ມາ, ໃນປີ 2017, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຊື້ແຫວນແລະບິນໄປນະຄອນຫຼວງຂອງອະດີດປະເທດຂອງຂ້ອຍເພື່ອສະເຫນີ. ພວກ​ເຮົາ​ໄດ້​ແຕ່ງ​ງານ​ໃນ​ປີ 2019 ໃນ​ລັດ​ນິວ​ຢອກ​, ບ່ອນ​ທີ່​ພວກ​ເຮົາ​ອາ​ໄສ​ຢູ່​ໃນ​ປັດ​ຈຸ​ບັນ​ແລະ​ພຽງ​ແຕ່​ມີ​ລູກ​ຊາຍ​. ໂດຍການປະເຊີນກັບອະດີດຂອງຂ້ອຍ, ຂ້ອຍພົບອະນາຄົດຂອງຂ້ອຍ.

ໃນລະຫວ່າງສົງຄາມ Balkan, ຄູສອນຂອງເຈົ້າຖືປືນໃສ່ຫົວຂອງເຈົ້າ. ໝູ່ໃນໄວເດັກທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງເຈົ້າປະຕິເສດເຈົ້າ. ພໍ່ ແລະນ້ອງຊາຍຂອງເຈົ້າໄດ້ຖືກຝຶກຊ້ອມຢູ່ໃນຄ້າຍຄຸມຂັງ ເພາະວ່າຄອບຄົວຂອງເຈົ້າເປັນຊາວມຸດສະລິມ. ຄວາມຊົງຈຳເຫຼົ່ານັ້ນມີຜົນກະທົບແນວໃດຕໍ່ເຈົ້າ?

ແມ່ນແລ້ວ. ເຖິງ​ແມ່ນ​ວ່າ​ພໍ່​ແມ່​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ລອດ​ຊີ​ວິດ, ແຕ່​ການ​ບາດ​ເຈັບ​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ຊີ​ວິດ​ສັ້ນ​ລົງ. ພວກເຂົາເຈົ້າທັງສອງໄດ້ເສຍຊີວິດຈາກພະຍາດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າໄດ້ຖືກກະຕຸ້ນໂດຍສົງຄາມ. ມັນຍັງສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ທັດສະນະຂອງຂ້ອຍຕໍ່ໂລກ. ແມ້ແຕ່ອາຍຸ 40 ປີ, ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຄືກັບວ່າຂ້ອຍກໍາລັງຊອກຫາບ້ານທີ່ສູນເສຍໄປ, ຄວາມຍຸດຕິທໍາ, ແລະຈຸດຈົບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຂ້ອຍບໍ່ມີຝັນຮ້າຍ ແລະຂ້ອຍເຮັດວຽກເຕັມທີ່. ​ແຕ່​ການ​ໄດ້​ຍິນ​ຄວາມ​ບໍ່​ຍຸຕິ​ທຳ​ໜຶ່ງ​ອອນ​ຊ໌​ສາມາດ​ຕົ້ມ​ເລືອດ​ຂອງ​ຂ້າພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ໃນ​ໜຶ່ງ​ມິນ​ລິ​ວິ​ນາ​ທີ. ນັ້ນແມ່ນ PTSD resurfacing.

ທ່ານເປັນນັກບຳບັດຮ່າງກາຍເຕັມເວລາ ເຊິ່ງວຽກງານດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກເຜີຍແຜ່ໂດຍ The New York Times ແລະ Wall Street Journal ແລະສອງສໍານັກພິມໃຫຍ່, ຊະນະລາງວັນ, ແລະການທົບທວນຄືນຕິດດາວ. ເຈົ້າກາຍເປັນນັກຂຽນໄດ້ແນວໃດ?

ໃນເດືອນກັນຍາ 2011 ຫຼັງຈາກການເດີນທາງຄັ້ງທໍາອິດກັບ Bosnia, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບກັບຜູ້ຂຽນຮ່ວມຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, Susan Shapiro, ນັກຂ່າວແລະຄູສອນຂຽນ, ຜູ້ທີ່ເປັນຄົນເຈັບການປິ່ນປົວທາງດ້ານຮ່າງກາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ໃນ Greenwich Village. ເບື່ອກັບການອອກກໍາລັງກາຍທີ່ຂ້ອຍໃຫ້ນາງແກ້ໄຂເສັ້ນເອັນທີ່ຈີກຂາດຢູ່ໃນກະດູກສັນຫຼັງຕ່ໍາ, ນາງໄດ້ເກັບເອກະສານໃຫ້ຄະແນນ. ຂ້ອຍຖາມວ່າຫົວຂໍ້ແມ່ນ 'ຂ້ອຍເຮັດຫຍັງໃນວັນພັກຮ້ອນຂອງຂ້ອຍ?' ນາງກ່າວວ່າວຽກທໍາອິດທີ່ນາງໃຫ້ນັກຮຽນຂອງນາງແມ່ນການຂຽນສາມຫນ້າກ່ຽວກັບຄວາມລັບທີ່ຫນ້າອັບອາຍທີ່ສຸດຂອງພວກເຂົາ. ຂ້ອຍຫົວເລາະ ແລະເວົ້າວ່າ, 'ເຈົ້າຊາວອາເມຣິກັນ. ເປັນຫຍັງຜູ້ໃດຈຶ່ງຈະເຮັດແບບນັ້ນ?' ນາງເວົ້າວ່າ, 'ມັນປິ່ນປົວ.'

ຂ້ອຍເວົ້າວ່າ, 'ບໍ່ມີໃຜຈະສົນໃຈເລື່ອງຂອງຂ້ອຍ.' ນາງເວົ້າວ່າຕົວຈິງແລ້ວ, ບັນນາທິການຂອງນາງມັກໄດ້ຍິນຈາກສຽງທີ່ຂາດແຄນ. ໃນກອງປະຊຸມຕໍ່ໄປຂອງນາງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສະແດງຫນ້າຂອງນາງກ່ຽວກັບວິທີການ, ໃນການເດີນທາງໄປ Bosnia, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ແລ່ນໄປຫາເພື່ອນບ້ານເກົ່າທີ່ລັກເອົາເຄື່ອງຂອງຂອງແມ່ແລະບອກນາງວ່າ 'ບໍ່ມີໃຜລືມ.' ໄດ້ ການຄິດຄືນ ໄດ້ຖືກຈັດພີມມາຢູ່ໃນ ໃຫມ່ York Times ວາລະສານ. ໃນກອງປະຊຸມສໍາມະນາຫນັງສືຂອງນາງຕໍ່ໄປ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບກັບຕົວແທນຜູ້ທີ່ບາດແຜການຂາຍຫນັງສືໃຫ້ກັບບັນນາທິການທີ່ສະຫລາດຢູ່ Penguin. ແຕ່ຍ້ອນວ່າຂ້ອຍເຮັດວຽກເຕັມເວລາແລະພາສາອັງກິດບໍ່ແມ່ນພາສາທໍາອິດຂອງຂ້ອຍ, ຂ້ອຍບອກ Susan ວ່າຂ້ອຍບໍ່ສາມາດເຮັດໄດ້ໂດຍບໍ່ມີລາວ. ນາງເວົ້າວ່າ, 'Okay, ເຈົ້າແກ້ໄຂກັບຄືນໄປບ່ອນຂອງຂ້ອຍ, ຂ້ອຍຈະແກ້ໄຂຫນ້າຂອງເຈົ້າ' ແລະພວກເຮົາກໍ່ສັ່ນມັນ.

ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງຕັດສິນໃຈຂຽນປຶ້ມຫົວທີສອງຂອງເຈົ້າເປັນນິຍາຍຊີວະປະຫວັດຫຍໍ້ທີ່ແນໃສ່ຕະຫຼາດຊັ້ນກາງຂອງເດັກນ້ອຍອາຍຸ 8 ຫາ 12 ປີ?

ໃນປີ 2016, ໃນລະຫວ່າງການຫ້າມຊາວອົບພະຍົບຊາວມຸດສະລິມຂອງ Trump, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຂຽນບົດເລື່ອງຄວາມຮູ້ສຶກສໍາລັບ Newsday ແລະ Esquire ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ມາ​ຫາ​ປະ​ສົບ​ການ​ອາ​ເມ​ລິ​ກາ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ເອງ, ບ່ອນ​ທີ່​ສະ​ພາ Westport ຂອງ​ສາດ​ສະ​ໜາ​ຈັກ ແລະ​ທຳ​ມະ​ສາ​ລາ​ຮ່ວມ​ກັນ​ເພື່ອ​ຊ່ວຍ​ປະ​ຢັດ​ຄອບ​ຄົວ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ. ຫົວຂໍ້ທີ່ຕິດພັນແມ່ນນີ້ແມ່ນວິທີທີ່ທ່ານຄວນປະຕິບັດຕໍ່ຊາວອົບພະຍົບທັງຫມົດ. ຊູຊານ ປະກາດມັນລົງໃນສື່ສັງຄົມ ບ່ອນທີ່ອະດີດນັກຮຽນຂອງນາງ—ເຊິ່ງປັດຈຸບັນເປັນບັນນາທິການປຶ້ມຂອງເດັກນ້ອຍ—ຄິດວ່າມັນຈະເຮັດໃຫ້ເປັນເລື່ອງລາວຂອງເດັກນ້ອຍທີ່ດີ. ແຕ່ບັນນາທິການ Penguin ຂອງພວກເຮົາບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ມັນແຊກແຊງຜູ້ຊົມທີ່ກໍາລັງອ່ານ ບັນຊີລາຍຊື່ Bosnia ໃນຫຼັກສູດຊັ້ນສູງ ແລະວິທະຍາໄລ. ຕັ້ງແຕ່ຂ້ອຍອາຍຸໄດ້ 12 ປີເມື່ອຂ້ອຍມາທີ່ນີ້, ພວກເຮົາຕັດສິນໃຈເຮັດໃຫ້ມັນເປັນເລື່ອງນິຍາຍຊັ້ນກາງສໍາລັບຄົນຮຸ່ນໜຸ່ມ. ໂຊກດີ, ນະວະນິຍາຍໄດ້ສ້າງຄວາມສົນໃຈຫຼາຍຂຶ້ນ ບັນຊີລາຍຊື່ Bosnia ທີ່ Blackstone Publishing ກໍາລັງນໍາອອກມາເປັນຫນັງສືສຽງໃນເດືອນພຶດສະພາ.

ເຈົ້າ​ຈະ​ໃຫ້​ຄຳ​ແນະນຳ​ອັນ​ໃດ​ແກ່​ເດັກນ້ອຍ​ທີ່​ເປັນ​ຊາວ​ອົບ​ພະຍົບ​ໃນ​ອາຍຸ​ທີ່​ເຈົ້າ​ເປັນ​ເມື່ອ​ຄອບຄົວ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ໜີ​ຈາກ​ສົງຄາມ?

ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ເວົ້າ​ວ່າ​ມັນ​ເປັນ​ໄປ​ໄດ້​ທີ່​ຈະ​ຮຽນ​ຮູ້​ພາ​ສາ​ໃຫມ່​ແລະ​ສ້າງ​ຫມູ່​ເພື່ອນ​ໃຫມ່​ໃນ​ຂະ​ນະ​ທີ່​ການ​ຮັກ​ສາ​ເຖິງ​ມໍ​ລະ​ດົກ​ຂອງ​ຕົນ​ເອງ​ແລະ​ລີ້ນ​ຕົ້ນ​ສະ​ບັບ​ຂອງ​ທ່ານ​. ຂ້ອຍໂຊກດີທີ່ໄດ້ເວົ້າສອງພາສາກັບສອງປະເທດດຽວນີ້. ໃນຫຼາຍໆກໍລະນີ, ພໍ່ແມ່ອອກຈາກບ້ານເກີດເມືອງນອນເພື່ອໃຫ້ລູກຂອງພວກເຂົາມີອະນາຄົດທີ່ດີກວ່າ. ສະນັ້ນ, ການເຮັດດີຢູ່ໃນໂຮງຮຽນແມ່ນຂອງຂວັນທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ທ່ານສາມາດໃຫ້ຄອບຄົວຂອງເຈົ້າ. ຂ້ອຍອຸທິດຕົນ Bosnia ບັນ​ຊີ​ລາຍ​ຊື່ ກັບແມ່ຂອງຂ້ອຍ Adisa ແລະ ໂລກ In ລະຫວ່າງ ກັບພໍ່ຂອງຂ້ອຍ Keka. ການ​ລະນຶກ​ເຖິງ​ເລື່ອງ​ຂອງ​ພວກ​ເຮົາ​ເປັນ​ວິທີ​ທີ່​ເຮັດ​ໃຫ້​ພໍ່​ແມ່​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ມີ​ຊີວິດ​ຢູ່. ເຂົາເຈົ້າເຄີຍບອກຂ້ອຍວ່າ, 'ພວກເຮົາຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດຢູ່ໃນປະເທດໃໝ່ຂອງພວກເຮົາ ເພື່ອວ່າເຈົ້າກັບນ້ອງຊາຍຂອງເຈົ້າຈຶ່ງເປັນໝູ່ກັນໃນມື້ໜຶ່ງ.'